" iki göz bir araya gelebilse, kelimeler anlamını yitirse..."
susupta söylemediklerim oluyormuş;
 yanardağdan nasıl lav çıkıyor hikayesi geliyor aklıma hep...

..........bu arada bir cigaram olsa bir nefeste yarılarım sanki şu an.........
oo lavlar hep kaynar yerin yetmiş yedi kat altında kaynar, kaynar, kaynar,
sonra kendine bir delik bulur...
sonrasını hepimiz biliriz...

insanoğluna nasıl benziyor değil mi?
öfke kötü
vicdan insanın yüreğidir, yüreğinin en hassas yeridir
herkes dinlemeli en hassas en masum yeri olan kalbini
dinledikçe o delikten o kızgın lavlar çıkmaz;


bazen susmak iyidir; gördüğün haksızlığı söylememek, yanlışı yüze çarpmamak iyidir
ve sadece
içini dinlemek
kendi bildiğini yapmak
ve sadece kendini düşünmek her zaman iyidir...

herkes baştan doğar...
yıllar önce bir filmde gördüm
herşeyin sonu vardır, her son yeni bir başlangıçtır...

bazen saflık, temizlik, iyi niyet, güzel kalp işe yaramaz
hayat seni
canavara dönüştürür
sonra mı tekrar vicdanını ararsın ararsın ararsınn

birgün bir bakmışsın yok

o zaman susmana gerek yok
tüm hiddetinle saldırırsın


sonra mı

sonra sen o değilsin

sen başka birisin........