bi

aşk perdeleri hergün en baştan açılır sevdiğine...
evin perdeleri gibi değildir, gündüzleri açılır geceleri kapanmaz...
ama sevgililer hergün birbirlerine açılır hergün birbirlerine kapanır...
aşk ışıkları saçılır yüreklere, sonra ışıklar hep orada olsun diye kapatılır herbiyer...
herkesin mağbetidir aşklar... kimseler dokunamaz
hatta öyledir ki sevgililer bile birbirinkine dokunamazlar...
bazen o kadar güzelliğin üstüne çocuksu bir kavga
bazen o kadar kavganın üstüne bir gülümsemedir aşk...
sırları yoktur
ama bir şifre yazılması gerekir duygu damarlara...
seni seviyorum
tüm perdeler açılır sevdiğine....

bazen gözlerde bi yaş ışıltısı
bazende gözlerin içinin ışıltısı
hangisi tercih etsende  o ışıltılar kalp şifresine gider...
perdeler açılır sevdiğin gelir...
perdeler kapanır sevdiğin kalır...
bir gece vaktinde sevgilini yanında hayal etmek herşeyin ötesinde...
gözgöze uyumak herşeyin ötesinde...
kalbini dinlemek herşeyin ötesinde..
nefesini hissetmek herşeyin ötesinde...

...özlemek

herzaman söylenemeyecek sözlerden en güzeli ve en özeli özlemek...
özlemek herşeyin sonu herşeyin başı gibi...
aynı sevgi içinde bir parantez açmak sonra kapatmak, tekrar açmak...
aşkın her halini yaşamak...
özlemekle başlayan bir aşk...
aşkla başlayan bir özlemek..

sevgili'm ben senii çok özlüyorum, dünyada biirbaşınalık bu olsa gerek...
bir sen varsın, diğer herşey sıfıra gidiyor...
bazen bir nefes kadar yanımdasın, bazen bir ses kadar, bazen de  bir ışık...
ama bak sevgili'm yarın başka bir şehre gidiyorsun evet seni ben yollayacağım evet ertesi günü geleceksin ama özlem tarif edilemiyor ki...
bazen özlemek dudaklarının ucunda
dudaklarının ucundan dudaklarıma bırakıyorsun kocaman bir yükü bazende kocaman bir umutu...
özlemek hangisi sevgili'm...
umut mu? hayal mi?
özlemek bazen göz bebeklerinde...
kocaman ışıl ışıl gözlerinde, gözlerinle kaşlarının uyumunda
özlemek bazen sesinde... seninde dediğin gibi tınısında...
özlemek bazen sadece yüzünde, sadece benim anlayabildiğim mimiklerinde
özlemek bazen hep bende, bazen hep sende...
sadece aşığın anlayabileceği bir belirtide...
bazen bir bakışa bile gerek yok
bazen bir söze...
özlemek kimsenin bilmediği bir lügatta , hani derler ya bebeklerin bilmediğimiz bir dili var diye...
işte tam öyleee.
 özlemenin sonu ne peki?
yeniden özlemek mi?
yoksa kavuşmak mı?
yoksa başka bir ihtimal daha mı...
benle olsan sen ben yine de özlerim seniii
benle olmasan yine de özlerim...
peki bunun adı sadece özlem mi...
bana bunu gözlerinlemi anlatırsın, dudaklarınla mı, yoksa sadece bakarık mı, yada bir dokunuşla anlatabilir misim?
biliyor musun peki?
ben sana çook aşığım...

...Kavuşmak...

hergün bir aşka yeniden başlamak, durgun sularda kürek çekmek gibi gelir insanlara hayat, aşk öyle mi akan bir suyun her zaman aynı gibi görünmesinden daha da öte, hergün başka birşeylere şaşırmak, hergün baştan öpmek, bir önceki öptüğünü derinlerde saklamak, biriktirmek biriktirmek; buna rağmen hayat çok hızlı akarken, aşka kavuşmanın yavaşlaması, hayatın aşkı yakalayamıycağını bilmek ne kadar güzel, aşk hızla ilerlerken hayatın onu yakaladığını düşünmek ne kadar güzel... hayatta bundan başka bir ikilimin olmamasını düşünmek ne kadar güzel...

bu cümleler yazılırken ve okunurken, içinden milyonlarca aşk parçacığının beynine kalbine girmesi, bir ok gibi, bir kurşun gibi, sert değil yumuşacık girmesini bilmek ne kadar güzel...

sadece sevdiğinin yanında huzurlu olmalı... onun yanında hiç birşey düşünülmez ki... çünkü düşünürken giren her bir aşk parçacığı, kurşunun vücuddan çıkarılması gibi, o anda çıkar... Çıkar ve gözlere düşer, gözlerden ellere, ellerden dillere... Bazen ağlamaklı düşer, bazen bi tebessümle; kah mutlu kah hüzünlü... ama düşer...

düşünürsün hayalleri... yanındayken huzurlu, ayrıldığında hüzünlü... ama öyle mi? Hayaller hep seninle... aşk hep seninle...

ve sorarsın
ve sorarsın...

Ne zaman kavuşacağım Sevgili'm? Ne zaman...