...özlemek

herzaman söylenemeyecek sözlerden en güzeli ve en özeli özlemek...
özlemek herşeyin sonu herşeyin başı gibi...
aynı sevgi içinde bir parantez açmak sonra kapatmak, tekrar açmak...
aşkın her halini yaşamak...
özlemekle başlayan bir aşk...
aşkla başlayan bir özlemek..

sevgili'm ben senii çok özlüyorum, dünyada biirbaşınalık bu olsa gerek...
bir sen varsın, diğer herşey sıfıra gidiyor...
bazen bir nefes kadar yanımdasın, bazen bir ses kadar, bazen de  bir ışık...
ama bak sevgili'm yarın başka bir şehre gidiyorsun evet seni ben yollayacağım evet ertesi günü geleceksin ama özlem tarif edilemiyor ki...
bazen özlemek dudaklarının ucunda
dudaklarının ucundan dudaklarıma bırakıyorsun kocaman bir yükü bazende kocaman bir umutu...
özlemek hangisi sevgili'm...
umut mu? hayal mi?
özlemek bazen göz bebeklerinde...
kocaman ışıl ışıl gözlerinde, gözlerinle kaşlarının uyumunda
özlemek bazen sesinde... seninde dediğin gibi tınısında...
özlemek bazen sadece yüzünde, sadece benim anlayabildiğim mimiklerinde
özlemek bazen hep bende, bazen hep sende...
sadece aşığın anlayabileceği bir belirtide...
bazen bir bakışa bile gerek yok
bazen bir söze...
özlemek kimsenin bilmediği bir lügatta , hani derler ya bebeklerin bilmediğimiz bir dili var diye...
işte tam öyleee.
 özlemenin sonu ne peki?
yeniden özlemek mi?
yoksa kavuşmak mı?
yoksa başka bir ihtimal daha mı...
benle olsan sen ben yine de özlerim seniii
benle olmasan yine de özlerim...
peki bunun adı sadece özlem mi...
bana bunu gözlerinlemi anlatırsın, dudaklarınla mı, yoksa sadece bakarık mı, yada bir dokunuşla anlatabilir misim?
biliyor musun peki?
ben sana çook aşığım...